Over Jaap

Ik ben Jaap van der Beek (1963) en begonnen met modelvliegen op mijn 12de, nadat ik was gegrepen door het ‘vliegvirus’. Na enkele jaren met de modellen te hebben gevlogen werd het tijd voor het grotere werk en heb ik een aantal zweefvliegkampen gedaan. Hierbij kwam mijn ervaring als modelvieger goed van pas en reeds na 15 starts met een zweefvliegtuig mocht ik voor het eerst alleen de lucht in. Ik heb toen mijn A, B en C brevet gehaald maar door tijdgebrek is het daar bij gebleven. In die periode vroeg mijn akkerbouwbedrijf veel tijd en aandacht waardoor het vliegen op een laag pitje kwam te staan. Het zweefvliegen is de meest pure vorm van vliegen maar kost enorm veel tijd. Je bent namelijk altijd afhankelijk van veel mensen die helpen met het lieren, starten, kisten ophalen etc. en voor een paar vluchtjes ben je al snel een hele dag op het vliegveld bezig. Toen in de jaren 80 het ULV-vliegen in Nederland werd geïntroduceerd door Daan van Leeuwen Boomkamp stond er een mooi artikel in De Telegraaf. Mijn interesse was meteen gewekt en op een goede dag ben ik naar Lelystad gereden om eens een vlucht met zo’n toestel te maken. Het ULV-vliegen stond nog echt in de kinderschoenen en Daan opereerde vanuit een caravan, achter op het vliegveld. Na een vluchtje in de Sherpa sloeg het virus wederom genadeloos toe en was ik verkocht. Heerlijk open vliegen, helm op, dikke overall aan en met 50 km/uur door het zwerk, niet afhankelijk van anderen, geweldig!
Doordat het elke keer een uurtje heen en een uurtje terug rijden was, kostte het toch veel tijd en was de frequentie van vliegen niet hoog. Echter kwam er in 1988 een ULV-vliegveldje in de Wieringermeer, bijna om de hoek! Ik ben toen lid geworden van de “ulv-vliegclub Schagen en omstreken” en ben gaan lessen op de Sherpa bij Douwe Ramond aan de Oudelanderweg. Tevens gaf de club ook theorie lessen om je ‘ontheffing’ te kunnen halen. In die tijd was er namelijk nog geen officieel brevet voor ULV vliegen en kreeg je een simpel A4tje waarop stond dat je met deze toestellen de lucht in mocht.
Helaas mocht het niet lang duren want door akties van omwonenden werd het veld in 1989 alweer gesloten.
In die tijd vlogen we nog met tweetakt motoren die nou niet bepaald erg stil waren…. Ik heb toen gezegd dat het veld ook wel op mijn boerderij zou kunnen komen omdat ik pal naast de snelweg zit en er van geluidsoverlast geen sprake zou zijn. Hoe dit verder is gegaan kunt u lezen op de pagina Het Vliegveld.
Na de sluiting van het veld aan de Oudelanderweg ben ik toch door gegaan met vliegen en heb lessen genomen bij Skyriders op Lelystad. Ik vloog daar op de Skywalker en heb daar ook mijn examen op gedaan. Na het behalen van mijn brevet ben ik bij Skyriders toestellen blijven huren en heb ontzettend veel plezier gehad boven de Flevopolders en zo nu en dan een vluchtje naar de Wieringermeer. Dat was indertijd al een behoorlijke vlucht want je was toch al snel drie kwartier bezig om van Lelystad naar Middenmeer te vliegen! In de tussentijd ben ik altijd bezig geweest om mijn eigen vliegveld te krijgen en, wederom, door tijdgebrek een aantal jaren niet gevlogen. Uiteindelijk is het me gelukt om in 2003 een vergunning te krijgen voor mijn eigen vliegveld en heb ik het vliegen weer opgepakt.
Tegenwoordig vliegen we met zeer moderne toestellen die nauwelijks meer te vergelijken zijn met de toestellen van 25 jaar geleden. Zo vliegen we nu met toestellen van composiet materiaal, verwarming, auto pilot, etc. Deze toestellen kunnen kruisen met snelheden van tussen 150 en 280 km/uur en hebben een actieradius van meer dan 1000 km! We maken dan ook vluchten naar het buitenland en, doordat de motoren (4 cilinder 4 takt) zeer betrouwbaar zijn, ook langere vluchten over grote wateren. Zo zijn we al naar Engeland en de Duitse waddeneilanden gevlogen.
Het is allemaal erg snel gegaan in de eerste 6 jaar na de oprichting van Vliegveld Middenmeer en ik beschik nu over twee vliegtuigen en maak gemiddeld 100 tot 150 vlieguren per jaar, wie had dat in 1989 kunnen bedenken!
Iedereen is van harte welkom op mijn vliegveld en, als daar even tijd voor is, zal ik u met plezier meer vertellen over mijn uit de hand gelopen hobby.
Misschien tot ziens op Vliegveld Middenmeer!