Kamperen bij Oldtimer Fly -Drive-In Diest (B)

Soms zit het mee. Ik bedoel: ik heb écht wel eens een fly-in van dichtbij gezien, maar deze
was in veel opzichten de eerste, en daarmee tot nu toe op afstand de leukste.
Ik neem je mee in alle winnende elementen: de eerste Buitenlandvlucht met mijn
zelfbouw RV12; de eerste onder-de-vleugel-slapen vlucht; de eerste meerdaagse vlucht
met mijn Lief; de eerste keer kampeer-inpakken; de eerste vlucht boven de 32 graden
Celcius.

High temps

Om met dat laatste te beginnen: dat zat natuurlijk niet mee, maar het was niet anders. In het
RFV12-forum was juist deze week een post over warmtehuishouding van de ’12 (en haar
bemanning), en een aantal deelnemers kiest ervoor boven de 30 graden dan maar niet te
vliegen. Eén en ander als gevolg van de fantastische bubble-canopy die dit model heeft, en
de vergrootglas werking die daar vanuit gaat.
De kist zelve heeft m.i. weinig te lijden onder hoge temperaturen, in die twee dagen
kwamen we niet één keer in het geel. Soms zit het mee.
En inderdaad had ik in de weken voorafgaand al een paar keer een heel warme vlucht gehad,
ik kan me dus voorstellen wat er wordt bedoeld.
In overleg echter met de rest van de bemanning (mijn Lief) hebben we in gezamenlijkheid
besloten het toch te proberen, mede om tegemoet te komen aan de andere elementen van
deze vlucht. Het vliegplan uitgebreid met alternates voor als het te warm wordt, en off we
went!

Laden en lossen

Een RV12 kan 25KG bagage meenemen, en dat is eigenlijk best veel. Ook als daar de doos
reserve-onderdelen afgaat, alle grondpennen, de EHBO-zak en de tas gereedschapjes. (elke
keer dat ik ‘buiten’ een technische uitdaging tegenkwam en niet de spullen bij me had, werd
die zak aangevuld, je kunt je er een voorstelling bij maken?)
Ook de omvang van het bagageruim is eigenlijk best fors (want design-missie). Dus tent,
matjes, koffiezetter, brander, kleren en toiletspullen konden er prima in.

Vlucht

De vlucht zelf was eigenlijk weinig bijzonder, want goed voorbereid op EasyVFR en geladen
in de MGL. Gewoon de lijntjes volgen (ik heb bewust geen autopilot ingebouwd) en het moet
goed komen. De landsgrens is snel bereikt, en we gaan over op Brussel Info. Luttele tijd later
stelt Brussel voor dat we overschakelen op Diest, en terwijl ik me nog zit af te vragen hoe dat
al kan, wijst mijn Co op 2 uur het veld al aan, goedbeschouwd luttele minuten onder
Eindhoven.

What goes up…

De voorbereiding van de organisatie was superb, en één onderdeel van die voorbereiding
was een pilotbriefing waarin de horreur van het veld werd uitgelegd: 6 graden upslope, heel
hoge bomen aan één kant en heel hoge masten aan de andere. Om die reden was ik vrij
hoog aan komen vliegen, zodat ik op afstandje dat allemaal eens aan kon zien.
Natuurlijk was de feitelijke landing effortless (hoewel me toch nog laten verrassen door de
upslope), mede geholpen door de werkelijk zeer profi radiobeheersing en begeleiding van uit
de toren. We werden door een vriendelijke marchaller, die met zijn pax tot hun buik uit een
oude Volvo hingen en met twee handen zwaaiden om onze aandacht te trekken, naar een
mooie parkeerplaats gebracht pal langs de baan.

Het veld zelf was licht heuvelachtig, van onze plek uit was niet heel veel overzicht over de
rest. Eerst maar uitpakken, uitzweten en de tent opzetten.

Vliegtuigen, veel vliegtuigen

Toen we waren geïnstalleerd hebben we een eerste rondje gemaakt. En kwamen er achter
dat het veld echt gigantisch groot is, met werkelijk overal plukjes toestellen: old-timers,
dubbeldekkers, hoog- midden- en laagdekkers, experimentals, heli’s. Een rijtje RedDevils en
een twee-motorig Special OPS toestel met een N-callsign vormen de overheidsdeelname.
Sommige toestellen hadden een klein tentje onder de vleugel. Op de baan was het een
komen-en-gaan van toestellen. Een heli en het Special-OPS toestel vlogen betalende
passagiers, en ook de deelnemers zelf wilden nog wel een avondvluchtje proberen.

In het belendede terrein was de andere helft van deze Fly / Drive-In gesitueerd: een keur aan
oude vierwielers, van tractoren tot personenwagens, en van Puch tot Harley (toegegeven
da’s geen vierwieler, maar wel niet zo gaaf!!) En dat geeft ook weer hoe leuk dit soort
evenementen kan zijn: je spreekt mensen die je niet verwacht, maakt dingen mee die je niet
kon bedenken en ziet zaken die je je vooraf nooit had kunnen voorstellen.
En gratis landen bovendien. Soms zit het mee 😉

Het veld zelf is normaliter de thuisbasis van de Belgische Commando-para’s, dus militair van
origine. De faciliteiten waren werkelijk prima: hekken waar je kijkt, afvalzakken, een toilet en
een douche-kar, uitgebreide catering en muziek daarbij – waarover later meer.
Publiek was er ook (en veel, achter de hekken), die betaalden een toegangsfee.

Deelnemers betaalden trouwens ook: voor drankjes, lunch, BBQ en ontbijt kon je bonnen
kopen op het terrein. De toiletten waren on-Belgisch en brandschoon en voorzien van een
dame die erop waakte dat je dat fors beloont, maar de douches waren dan weer gratis, en
misschien wel meer gewild bij die 35 graden. Het blijft per slot Belgie.

Naast rijden en vliegen was er ook gelegenheid tot verbazen: een uitgebreide keur van
stands en standjes met de meest uiteenlopende zaken completeerde het geheel. Een
militaire basis zou geen knip voor de militaire neus waard zijn zonder uitgebreide
noodvoorzieningen, dus er was een grote Rodekruis-tent, stonden de gehele dag
brandweerwagens en ambulances klaar en dreunden er gezellig allerhande generatoren voor
stroom. Dat laatste deerde ons niet echt, want de kampeer/parkeerplaats die wij hadden
gekregen lag op de verste uithoek van het veld, dus geluid deert ons niet.
Dachten wij.​

Dag vogels, dag vliegtuigen, dag kinderen……

En dan wordt het avond. De zon zakt zelf in het zonnige Zuiden (nog van logopedie) en de
wereld ziet er ineens heel anders uit. Een TigerMoth vliegt donker brommend wat figuren.
Wat een prachtig toestel is dat toch – als je daar eens in kon vliegen…. Waarna blijkt dat de
wereld er inderdaad blijkbaar heel anders uitziet, want ik kijk al zeker 5 minuten naar een
realistisch bestuurd model…. Ook ga

De avond brengt ook gezelligheid, en aan de andere kant van het veld wordt de BBQ gestart,
met bijhorende muziekband. Dan blijkt evenwel hoe ver geluid kan dragen bij de juiste
omstandigheden, en die waren blijkbaar erg juist. Om 1 uur ‘s nachts werd de band
vervangen door een enthousiaste DJ met idem muziek. En op de achtergrond ook die
generatoren maar dreunen.

Anyway: veel geslapen hebben we niet. Ook al niet omdat (dit was onze eerste keer, vergeef
het maar) wij uitgingen van ruim 30 graden overdag, en ‘waarschijnlijk meer dan warm
genoeg in de nacht’: uitgaande van onze gewoonlijke Leiderdorpse onnozelheid. De situatie
in Diest, België was echter dat het ’s nachts ijs- en ijskoud werd en wij geen andere
gelegenheid hadden ons daartegen teweer te stellen dan ons Lief, gewikkeld in de kleding
van de vorige dag… Maar voordat je dat besluit, en ook nog doet, ben je nog meer
klaarwakker, en je partner ook (vraag niet hoe ik dat weet).

De volgende ochtend ontbeten met eigen gezette koffie (dat leek mij nou leuk. Koffie was
ook gewoon te koop) en een krentenbolletje

De eerste motoren draaiden al warm, en de eerste vluchten begonnen al (06:50 Zulu).
Vliegplan ingediend voor MiddenZeeland, en na de nodige stoeipartijen met de 2-seconden
tent (die ab-so-luut geen 2 seconden nodig heeft om ingevouwen te worden, en maar 2
seconden van de vuilnisbak af was) raasden we 6 graden upslope op baan 06.

Het was in veel opzichten een geweldige FLy/Drive-In, hulde aan de organisatie voor dit feit.
Ik kom graag nummer 38 weer en wil ieder ander middels dit verhaal uitnodigen om deel te
nemen aan dit soort evenementen. Zo leuk, zo veel te zien en te leren en zo veel lekker te
vliegen!!

Happy landings